Als het stil wordt in m’n hoofd…

Voor mijn vakantie stond m’n agenda propvol. Van die weken waarin je met moeite adem kunt halen tussen de afspraken door. Alles op elkaar gestapeld, en eerlijk is eerlijk: ik had het zelf zo gepland. Want ja, ik vind veel dingen leuk, zeg graag ‘ja’. Maar ja… langzaam liep mijn agenda over als een kop koffie zonder schoteltje.

En toen… pauze. Vakantie. Drie weken lang.

Stilte. Rust.

In het begin voelt dat altijd een beetje alsof m’n hoofd niet goed weet wat ‘ie met zichzelf aan moet. “Error 404: actie niet gevonden.” Want m’n gedachten staan eigenlijk nooit stil. Ze blijven maar stromen. Altijd aan.

Maar dan, na een dag of zeven… gebeurt er iets. De druk zakt weg. Er komt ruimte. Niet leeg, maar stil. Zo’n stilte als onder de douche, als het warme water over je hoofd spoelt en de wereld even stilvalt. Dán pas begint er iets te bewegen vanbinnen.

En juist in die ruimte begint het te borrelen. Creativiteit, niet omdat het moet, maar omdat er weer plek is. Voor nieuwe ideeën. Voor vragen ook.

Waar wil ik eigenlijk naartoe? Wat wil ik nog leren? En… wat wil ik delen?

Ik blijf met plezier werken in de ouderenzorg, bij Oktober. Dat is mijn basis, mijn thuis. Maar het blijft kriebelen. Misschien iets nieuws ontdekken. Misschien gewoon nog beter worden in wat ik al doe. Want stilstaan? Dat is geen optie.

En dan komt ook die andere gedachte langzaam binnendruppelen: Wat nu verder met bloggen, Broeder Bartje? Kan het anders? Kan het beter? Of voeg ik er iets nieuws aan toe? Niet omdat ik het zat ben integendeel. Maar omdat ik voel dat er iets broeit. Alsof er een nieuw hoofdstuk in de maak is. Misschien met wat meer verdieping. Of juist eenvoud. Misschien wel iets helemaal anders iets wat nog geen naam heeft, maar al wel ergens op me zit te wachten.

Wat ik nu vooral koester? De kleine dingen. Uit het raam staren. De zon zien opkomen boven een café con leche. Even helemaal niets moeten.

Dus ja, ik blijf nog even in die rust. Met ruimte in m’n hoofd en een pen in m’n hand. Wie weet wat er straks komt aandrijven. En als het komt, dan weet ik het meteen: si si, dit wordt iets moois.

Liefs, Broeder Bartje