Broeder Bartje gestart als Vonker

Een tijdje geleden ben ik, naast mijn werk op de dagbehandeling als verzorgende IG, gestart met de opleiding tot Vonker. Een bijzondere reis waarin ik leerde om anders te kijken, anders te luisteren en vooral: anders aanwezig te zijn. Inmiddels heb ik de opleiding afgerond, en was het tijd voor het échte werk: mijn eerste Vonk-ervaring, samen met een ervaren Vonker.

✨ Wat is een Vonker eigenlijk?

Voor wie zich nu afvraagt: wat is dat precies, een Vonker? een hele terechte vraag. Binnen Oktober is een Vonker iemand die de kleine, betekenisvolle momenten in het dagelijks leven van bewoners observeert, verzamelt en zichtbaar maakt.

Het gaat dus niet over medicijnen, zorgplannen of protocollen. Het gaat over die subtiele, warme, menselijke momenten vonkjes waarin zorg verandert in leven. VONKMOMENTJES  Een glimlach, een grap, een aanraking, een liedje ook het kunnen aansluiten op de mens door hem/haar te kennen en daardoor kleine subtiele signalen te zien te horen en daar passend op reageren, aansluitend op de behoefte van de persoon.

Mijn eerste keer Vonken: kijken met nieuwe ogen

Tijdens mijn eerste echte Vonk-dag zag ik al zóveel lichtpuntjes.

Een bewoner die gerustgesteld werd met rustige woorden.Een ander die twijfelde over wat ze wilde drinken, en alle tijd kreeg om te kiezen.Een zorgmedewerker die in een pittig moment de spanning brak met een grapje en even later koekjes aanbood met een knipoog.

Wat me raakte, was dat bewoners écht de ruimte krijgen om te leven op hun eigen manier, in hun eigen tempo. Niks forceren. Gewoon mogen zijn wie je bent, op dat moment.

En wat voor mij nieuw was: dat ik daar als Vonker bij mag zijn. Niet om iets te regelen of te doen, maar om te zien. En om die vonkmomentjes vast te leggen, zodat we ze kunnen koesteren én delen.

Mijn eigen vonkmomentje

Tussen al die momenten ontstond er eentje die ik niet snel zal vergeten.

Een bewoner vroeg met die typische twinkeling in de ogen om een glas wijn (l0:30 in de ochtend). De zorgmedewerker wist precies wat ze bedoelde: (bessensap in een mooi wijnglas). Het ritueel was belangrijker dan de inhoud.

Toen het glas op tafel stond, begon ze spontaan te zingen. En even later keek ze mijn kant op en zei:“Jij zal van je vrouw wel niet met mij mogen zingen?” HAHAHAHAH

Ik knielde naast haar.“Daar heeft ze vast geen bezwaar tegen,” zei ik.“Zullen we samen zingen?”

En zo zongen we samen. Haar ogen straalden. Voor haar was het een moment van plezier. Voor mij een moment van diepe verbinding. Een echte vonkmoment.

Ruimte voor beleving en eigenheid

Wat me ook opviel, was hoe creatief en liefdevol er gedacht wordt in mogelijkheden.

Omdat er die dag een stagiair aanwezig was, kon een bewoonster genieten van een heerlijk bad moment. Niet zomaar in bad, maar met zachte verlichting, rustgevende muziek, een glitterbol aan het plafond. Alles klopte. Alles was afgestemd op ontspanning en zintuiglijke beleving.

Op andere plekken zag ik bewoners die rustig de krant lazen, een dutje deden aan tafel, of juist vrolijk in gesprek waren. Er is ruimte voor eigenheid voor de dag zoals die komt. Dat is geen toeval, dat is visie: samen beslissen wordt hier écht geleefd.

Tot slot: wat dit me bracht

Wat ik heb meegenomen van deze dag?Verwondering. Respect. Bewondering.

Voor het werk dat elke dag verzet wordt. Voor de aandacht die gegeven wordt, zelfs als het druk is. En voor de bewuste keuze om ruimte te maken voor menselijkheid, hoe klein die ook is.

Ik kijk uit naar mijn volgende Vonk bezoek.Want: elke vonk brengt licht. En als we die blijven vangen en doorgeven, dan bouwen we samen aan iets groters: een lichtpunt in de ouderenzorg, dat zelfs op de drukste dagen blijft branden.

Broeder Bartje ✨