Sluit je tabbladen, Bartje

Wat is de tijd weer snel gegaan. Mijn laatste werkweek voor de vakantie zat vol waardevolle momenten. Zo nam ik afscheid van mijn daggasten, en dat raakte me meer dan ik had verwacht. In korte tijd ontstaat er zo’n warme band, dat je hun aanwezigheid echt gaat missen. Tegelijkertijd is dat ook het mooie van dit werk: echte verbinding.

Ook de vrijwilligersbijeenkomst was bijzonder. Samen eten, lachen en goede gesprekken voeren met mensen die hun hart inzetten voor anderen. Dat raakt me elke keer weer. Het vat voor mij perfect samen waar Vier het Leven voor staat: samen zijn, écht contact, het leven vieren.

Als vonker mocht ik opnieuw mooie momenten vastleggen. Kleine gebaren, stille blikken het zijn vaak de simpelste dingen die het meeste betekenen. En ook op een andere locatie waar ik deze week werkte, voelde ik weer hoe bijzonder dit vak is. Wat een voorrecht dat je als mens zélf het instrument bent waarmee je verschil maakt.

Deze week dacht ik veel aan iets wat mijn docent Vincent altijd zei: “Zorg goed voor jezelf, want jij bent je belangrijkste instrument.” In zijn lessen sprak hij vaak over de window of tolerance het venster waarin je in balans bent. Als je daarin zit, kun je met rust, aandacht en verbinding reageren op wat er gebeurt. Maar als je moe bent of overbelast, glip je eruit. Dan raak je overprikkeld of juist afgesloten.

In de zorg geven we vaak alles voor een ander, terwijl we soms vergeten om ook goed voor onszelf te zorgen. En dat is precies waarom ik nu even vakantie neem. Drie weken rust. Tijd om de batterij op te laden, om weer bij mezelf te komen. Geen roosters of overdrachten, maar wandelen, schrijven, luisteren en even helemaal niets moeten. Even zijn.

Na deze weken hoop ik weer terug te keren met nieuwe energie, frisse inspiratie en een open hart. Klaar om opnieuw te verbinden, te luisteren, te geven en te ontvangen.

Mijn wens voor jou: neem ook de tijd om op te laden. Laat jezelf niet uit het oog verliezen.

Want het mooiste dat je kunt geven, begint bij jezelf.

Met liefde,

Broeder Bartje