top of page
Zoeken

Getriggerd… en nu?

 



Afgelopen week gebeurde het mij meerdere malen. Iets raakte mij recht in mijn hart. Vanuit het niets voelde ik boosheid, verdriet en frustratie opkomen. Ik werd overvallen door een heftige emotie die ik niet meteen kon plaatsen. Het zette me aan het denken: waarom reageer ik zo sterk? Wat maakt dat dit me zo raakt?

 

Wat volgde, waren dagen waarin ik boos op mezelf bleef. Waarom liet ik me zo meeslepen? Waarom kon ik het niet gewoon naast me neerleggen? Maar nu, met wat meer afstand, zie ik het anders. Soms gebeurt iets niet zomaar. Soms is een emotie een signaal dat gehoord wil worden. In plaats van mezelf te veroordelen mag ik leren om milder voor mezelf te zijn.

 

En toen dacht ik: hoe vaak gebeurt dit bij de ouderen voor wie we zorgen?

Hoe vaak worden zij getriggerd door iets kleins, iets wat voor ons misschien onbenullig lijkt?

💭 Een geur die een herinnering oproept aan iemand die er niet meer is.💭 Een opmerking die pijn uit het verleden naar boven haalt.💭 Een handeling die onveilig voelt door eerdere ervaringen.💭 Een nieuwe omgeving die verwarrend en beangstigend is.

 

We zien het dagelijks in de zorg. Een bewoner die plotseling boos reageert, een daggast die zich terugtrekt, iemand die ineens onrustig of verdrietig wordt. Maar hoe reageren wij als zorgverleners? Hebben we altijd het geduld om te zoeken naar wat erachter zit? Of vullen we het – net als ik van de week deed – meteen in met irritatie en onbegrip?

 

Wat kunnen we hiervan leren?

💙 Dat een reactie niet altijd over het moment zelf gaat, maar over iets wat eerder is     gebeurd.💙 Dat begrip en geduld soms waardevoller zijn dan een snelle oplossing.💙 Dat we niet alleen naar gedrag moeten kijken, maar naar de mens daarachter.💙 Dat we niet alleen mild moeten zijn voor een ander, maar ook voor onszelf.

 

Niet alles hoeft direct verklaard of opgelost te worden. Soms is erkennen, luisteren en ruimte geven al genoeg. Voor onze ouderen, maar ook voor onszelf.

Want zorg draait niet alleen om wat we doen, maar vooral om hoe we er voor elkaar zijn.

 

Laten we samen blijven leren, van en met elkaar.

 

Liefs,💙 Broeder Bartje

 

 
 
 

Comments

bottom of page