Waarom Broeder Bartje schrijft (en dat lukt ook niet altijd vanzelf)

Sommige mensen denken dat als je blogs schrijft over je werk in de zorg, je alles wel weet. Dat het altijd goed gaat en je nooit twijfelt. Nou, laat ik daar maar meteen eerlijk over zijn. Zo werkt het bij mij niet. Juist niet zelfs.

Ik ben gaan schrijven omdat ik soms onzeker ben. Omdat ik ook weleens naar huis ga na een lange dienst en denk: heb ik het wel goed gedaan, had ik beter moeten luisteren, had ik anders moeten reageren? Die twijfels, die horen erbij. En daar wil ik niet voor weglopen.

Wat niet veel mensen weten, is dat mijn teammanager hier ooit de basis voor heeft gelegd. Tijdens mijn leerperiode als verzorgende IG zei zij tegen mij: "Bart, jij gaat ooit nog eens een boek schrijven." Dat zette mij aan het denken. Of het ooit echt van dat boek komt weet ik niet, maar die opmerking heeft me wel getriggerd. Ze heeft me een duwtje gegeven, dat extra zetje om woorden op papier te zetten.

Schrijven helpt mij scherp te blijven

Door te schrijven houd ik mezelf scherp. Het helpt mij om situaties te overdenken, om mijn eigen handelen onder de loep te nemen en om te blijven leren. Schrijven geeft mij rust. Het helpt mij om dingen een plekje te geven en soms zie ik door het schrijven ineens wat ik eerder niet zag.

Dat is precies de reden waarom Broeder Bartje bestaat. Niet om te laten zien dat ik het allemaal weet, maar juist om te laten zien dat ik ook zoekend ben. Dat ik val, opsta en weer verder ga.

De zorg is mensenwerk, elke dag anders

Werken in de zorg is prachtig. Maar het is mensenwerk en dat betekent dat geen dag hetzelfde is. Natuurlijk zijn er protocollen, regels en afspraken. Die zijn nodig. Maar mensen passen niet altijd netjes binnen de lijntjes van een stappenplan.

Juist dat maakt de zorg mooi én kwetsbaar. Je weet nooit precies hoe een dag loopt. Soms voelt alles vanzelfsprekend. Op andere dagen struikel je, zeg je iets verkeerd, voel je je onzeker of merk je dat je iets over het hoofd hebt gezien. Dat hoort erbij.

Ik geloof dat juist die momenten je als mens en zorgverlener laten groeien. Want niemand weet alles, niemand doet het altijd perfect. En ik al helemaal niet.

Eerlijk durven delen, ook als het lastig is

Mijn blogs zijn geen succesverhalen. Ze zijn eerlijk, soms wat chaotisch en altijd recht uit het hart. Ik schrijf over wat ik meemaak, over mooie momenten, maar ook over mijn fouten en onzekerheden.

Of ik nu per ongeluk iets beloof aan een bewoner wat ik niet kan waarmaken, mezelf voorbijloop in mijn enthousiasme of achteraf denk: dit had anders gekund. Het gebeurt. En ik weet zeker, daar ben ik niet alleen in.

Door te schrijven leer ik van die momenten. Ik geef mezelf de ruimte om niet perfect te zijn. En ik daag mezelf uit om te blijven reflecteren en groeien. Dat gun ik iedereen die in de zorg werkt.

Vallen, opstaan en samen verder

Iedere dag in de zorg is een nieuw avontuur. Soms voel ik me sterk en zeker. Soms zoek ik net als iedereen naar de juiste woorden of de beste aanpak. Dat hoort erbij. We doen het samen, we leren samen en we groeien samen.

Dus als jij mij volgt, weet dan dat ik niet de alwetende Broeder Bartje ben. Ik ben gewoon Bart. Een zorgverlener die elke dag opnieuw probeert het verschil te maken. Met vallen, opstaan, humor, enthousiasme én een flinke dosis menselijkheid.

En wie weet… misschien wordt dat boek er ooit nog eens van. Of niet. Maar tot die tijd blijf ik schrijven. Blijf ik mezelf uitdagen. Blijf ik eerlijk delen. Want zorg is mensenwerk. En mensenwerk is nooit perfect. Maar samen komen we een heel eind.

Broeder Bartje

#zorg #echtheid #persoonlijkeontwikkeling #reflectie #vallenopstaan #broederbartje #samenleren #zorgmetpassie