De boef was sneller, maar ons team was beter (en slimmer én leuker)

Afgelopen weekend stapten we met een groep vrienden in de auto, op weg naar Eindhoven. Geen kroegentocht, geen bitterbal met mosterd dit keer gingen we voor het grote werk: een escape room. En niet zomaar één. Deze zat in de oude rechtbank. Alleen al het gebouw deed iets met je. Je voelde de geschiedenis in de muren. Alsof er nog ergens een gedaante in toga rondspookte.

Onze missie? Een voortvluchtige boef. En wij in volledige SWAT-stijl moesten 'm vinden en inrekenen. Ik zat zó in mijn rol dat ik onderweg al begon te roepen: “Let op jongens, etherdiscipline!” (Wie is de Mol-fans, jullie voelen me.)Met een plastic geweer in mijn hand en handboeien stevig aan de broekriem voelde ik me geen zorgverlener meer, maar een kruising tussen Flikken Maastricht en The A-Team. En ik moet zeggen: het stond me niet verkeerd.

Van chaos naar samenwerking

Eenmaal binnen begon de uitdaging. Trappen op, trappen af, kamers vol raadsels, kasten vol geheimen en aanwijzingen waar je hersens even van begonnen te kraken.En tóch… er gebeurde iets moois. Iedereen nam een rol op zich.De een dacht strategisch, de ander praktisch, en weer een ander spotte ineens een cijfercode die we allemaal over het hoofd hadden gezien.

Soms stonden we letterlijk met z’n allen te staren naar een muur die gewoon... een muur was. Maar opgeven? Ho maar. Als je samen op missie bent, hou je elkaar vast. Dat voelde sterk.

En weet je? Dat voelde als ouderenzorg.In de zorg doen we dagelijks precies hetzelfde. We zoeken, proberen, corrigeren, proberen opnieuw. Niet één manier werkt altijd. Het is het team dat het verschil maakt. De samenwerking. De blikken die elkaar aanvullen. De inzichten die botsen en juist daardoor verhelderen.

De kracht van goede begeleiding

En dan het mooiste moment van de avond: onze begeleider Mitchel.Wat een vakmens. Rustig, aanwezig, betrokken. Hij zag alles. Van ons gestuntel met cijfers tot het moment waarop we elkaar iets te fanatiek begonnen te corrigeren. En precies dan kwam hij in actie. Soms met een subtiele hint. Soms in een compleet ander kostuum, passend bij het verhaal. Maar altijd met plezier. Je voelde: deze man genoot van zijn rol. En daardoor genoten wij ook meer.

En dat herken ik zó vanuit de zorg.Wij hebben ook zulke begeleiders. Onze teamcoördinatoren, behandelaren, teamleiders, HBO-V’ers ga zo maar door.  Allemaal mensen die niet per se vóór de groep staan, maar ernaast. Die niet overnemen, maar ondersteunen. Die aanvoelen wanneer iets kraakt, wanneer iemand vastloopt of simpelweg even adem moet halen.

Het vraagt vakmanschap om zo aanwezig te zijn zonder te overheersen.Om te weten wanneer je spreekt, en wanneer je stil blijft. Precies dat maakt hen onmisbaar.

Leren met een glimlach

Na afloop onder het genot van een veel te dure Virgin Moijto realiseerde ik me hoe waardevol deze avond eigenlijk was. Niet alleen vanwege de lol of het avontuur.Maar omdat we iets voelden wat in de zorg zó belangrijk is: teamkracht.

We zijn in de zorg vaak bezig met dingen goed doen. Of nog beter: perfect. Maar de échte groei zit in de weg ernaartoe. Samen fouten maken, samen struikelen, samen opstaan.

Soms lukt iets, en dan heb je die glimlach van een bewoner, die oprechte “dank je wel” van een collega of familie. En soms? Dan glipt het tussen je vingers door. Net als die boef. Maar je weet: we hebben het sámen geprobeerd. En de volgende keer? Dan pakken we ‘m wél.

De moraal van het verhaal

Teamwork is geen luxe. Het is noodzaak. Of je nou een fictieve boef vangt in een oude rechtbank, of zorg verleent aan een bewoner met een complexe vraag: je doet het nooit alleen. En het mooiste is... dat hoeft ook niet.

Dus ja, ik was even SWAT-lid. Gewapend met een plastic geweer, handboeien en een missie. En hoewel de boef ontsnapte, liep ik naar buiten met iets veel waardevoller dan een arrestatie: het besef dat je samen altijd verder komt.

Liefs,Broeder Bartje

Blijf lachen, blijf leren, blijf samen zorgdragen.

#ouderenzorg #teamwork #zorghelden #persoonlijkleiderschap #samensterk